Brussel - 21-09-2023 | De uitdagingen in en rond het station van Brussel-Zuid (en Brussel-Noord en verschillende metrostations) slepen al een tijdje aan. Het is betreurenswaardig dat de onveiligheid zodanig moet escaleren vooraleer er actie wordt ondernomen.

Het is weliswaar een complexe situatie, met de verschillende actoren, betrokken bevolkingsgroepen en de bevoegdheidsverdeling. De verschillende crisissen hebben de grootte ook verergerd. Minister-President Vervoort heeft het ook benadrukt in de commissie Binnenlandse Zaken: het is geen Brussels probleem, het is een gedeeld probleem. Dat kan enkel opgelost worden door samenwerking tussen niveaus. Ik sluit me dan ook aan bij zijn conclusie : “Je plaide fermement pour un fédéralisme de coopération efficace et loyal, qui permette de dégager des solutions concrètes et efficaces pour les gens ».

Ik ben dan ook blij dat premier De Croo actie heeft ondernomen. Het federale niveau beseft dat veiligheid een gedeelde bevoegdheid is en kaatst de bal niet gewoon terug (zoals we eerder van andere ministers wel hebben gezien). De premier bracht iedereen rond tafel en geeft de voorzet, die wordt meegenomen door minister-president Vervoort. De situatie is complex, maar dat mag u (minister Maron) er niet van weerhouden om vanuit uw bevoegdheid acties te ondernemen en het een prioriteit te maken. U blijft echter enigszins afwezig in de discussie.

We hebben nu een concreet actieplan rond het Zuidstation dat zich op de lange termijn richt. Tegelijkertijd beperkt dit probleem zich niet tot Brussel-Zuid. Noord, Centraal, maar ook verschillende metrostations zoals Ijzer en Ribaucourt verdienen onze, Brusselse, aandacht. Daarbij moeten we ook oppassen dat we de kwetsbare personen niet enkel verdringen, maar hen ook effectief helpen. Deze personen kampen met vergaande problematieken zoals armoede, verslaving en jaren van onzekerheid die consequente begeleiding vereisen.

Zoals collega Busselen aangeeft: acties zoals spuitruimten moeten gekoppeld worden aan ondersteuning. Dat is ook een essentieel onderdeel van Housing First projecten. Acties rond gezondheid, armoede en bijstand blijven cruciaal om tot langdurige, echte oplossingen te komen. “Het probleem is niet onbekend, alleen krijgt het onvoldoende erkenning” klinkt het bij de buurtcomités. Zij klagen ook de netheid aan, eveneens uw bevoegdheid. Er moet in deze meer gebeuren.

De visie en idee van leefbaarheid in de stad moet bijgestuurd worden. Dat thema is de voorbije jaren ontzettend belangrijk geweest, maar men is daardoor andere zaken wat uit het oog verloren. Men heeft te veel gefocust op verkeersveiligheid, bijvoorbeeld, terwijl leefbaarheid op veel verschillende aspecten slaat. “Gewone” veiligheid (waaronder het bestrijden van overlast) kwam iets te weinig aan bod.

Wat de drugsproblematiek betreft, publiceerde Jong Vld Brussel daar onlangs een opiniestuk over. Daar stellen ze dat de enige manier om een dergelijk illegaal systeem te breken, het aanbod is van een valabel en legaal alternatief. Via –in een beginfase– pilootprojecten, bijvoorbeeld, die op elk moment stilgelegd kunnen worden. Drastisch misschien, maar dat het op de proppen komt, toont hoe groot het probleem geworden is.  

Collega Vanden Borre vroeg zich in de commissie Binnenlandse Zaken (vrij cynisch) af waarom de Eerste Minister inspringt: ik zal het u zeggen, premier De Croo is een politicus die de problemen aanpakt. Overlast moet structureel aangepakt worden, vanuit de verschillende domeinen die er mee te maken hebben. Gezondheid speelt daar een primordiale rol. Ik pleit er dan ook voor dat u (minister Maron) dit als een prioriteit behandelt. Zoals onze premier terecht aanhaalt: de burger verwacht niet dat de ministers met de vinger naar elkaar wijzen, maar dat ze actie ondernemen, elkaar vinden én oplossingen vinden.

Meer dagcentra, extra steun voor mentale gezondheid en verdere versterking zijn welgekomen acties, maar blijken totnogtoe ontoereikend. We zijn alleszins blij om te horen dat minister bezig is met de verdere uitwerking van het plan. 

---