Frederik Ceulemans: Drie jaar geen BelgianPride laat zijn sporen na.
Drie jaar geen Belgian Pride laat zijn sporen na. Of waarom de Pride een jaarlijkse reminder is van LGBTQIA rechten waar we streng moeten over waken.
Het is deze maand Pride month en met 120.000 deelnemers op de meest recente editie van de Belgian Prida kan men met recht en rede zeggen: 'We are back!' Na drie jaar afwezigheid kon ook ik eindelijk nog eens genieten van het ulitme feest van de vrijheid op de iconische trappen van de kunstberg. "Waarom is zo'n pride eigenlijk nog nodig, jullie beschikken nu toch al over gelijke rechten?' hoor ik af en toe. Ook van mensen binnen de LGBTQIA-gemeenschap zelf. Waarom het nodig? Dat werd ook die dag helaas pijnlijk duidelijk.
Luca, een dertienjarige transjongen, zakte met veel goesting voor een een mooie dag naar Brussel af, maar die eindigde helaas in haat, in geweld en in trauma. Op de terugweg naar hun geparkeerde wagen werden Luca, zijn achttienjarige zus en zijn moeder aangevallen om de simpele reden dat Luca rondliep met een regenboogvlag. Nog die dag werden 16 meldingen van homohaat doorgegeven aan de politie. Ook een 10-tal klachten over taxichauffeurs die mensen van de LGBTQIA-gemeenschap weigerden te vervoeren maken duidelijk dat een aantal mensen niet opgezet waren met de terugkeer van de Belgian Pride na 3 jaar afwezigheid.
Waarom het nodig is? Omdat we moeten blijven tonen dat gelijke rechten voor LGTBQIA-mensen niet onomwonden verworven blijken te zijn. Discriminatie en geweld op deze mensen blijven een realiteit die soms dagelijks wordt ervaren in onze stad. We etaleren onze stad graag als een tolerante, open stad met een blik op de wereld, toch kan ook ik zeggen dat ook ik oplet en me ongemakkelijk voel wanneer ik met iemand hand in hand door de mooie Brusselse straten wandel.
Begin dit jaar keurde de Brusselse regering het plan voor inclusie van LGBTQIA-personen 2022-205 goed. Daarin staan vier prioriteiten uitgestippeld; het geweld bestrijden en zorgen voor een doeltreffend vervolgingsbeleid via politie, sensibiliseringsmaatregelen doorvoeren, samenwerking met desbetreffende verenigingen versterken en de regelgeving stroomlijnen. Laat ons prioriteit geven aan de uitwerking ervan want 3 jaar geen pride zorgde niet alleen voor een fijne remonte van een hunker naar vrijheid om te zijn wie je bent, maar helaas ook van enkele incidenten die zorgen voor een wrange nasmaak die pas zal verdwijnen wanneer we echt iedereen mee krijgen.
