De stad trekt aan en ze stoot af. 

Je kan eromheen, maar doen alsof ze er niet is, gaat niet. In al haar gewoel dwingt ze je elke dag tot een keuze: doorgaan of weggaan. 

Ik kies het eerste.

 

Wie wegloopt, heeft altijd verloren. Ik kan het bovendien niet over mijn hart krijgen om mijn geliefde stad de rug toe te keren, hoezeer ze me soms ook op de proef stelt. Een Japanse wijsheid zegt: ‘val zeven keer, sta acht keer op’. Wie daarover klaagt, moet niet aan politiek doen. Voor mij is politiek een strijd om een betere wereld, een moderner Brussel, een aangenamere straat. Op de weg daarnaartoe krijg je een slag of stoot. Je vangt al eens een harde rechtse of eentje onder de gordel. Vuil spel, oneerlijk en triest, maar het belangrijkste is dat je zelf fair play speelt en het algemeen belang voor ogen houdt. De voorbije maanden werkte het stadsbestuur aan een hervorming die jaarlijks 700.000 euro bespaart. Indien diegenen die wilden besparen waren weggelopen, dan was de besparing er nooit gekomen. Wie is daar de dupe van? Brussel en de Brusselaars.

Brussel houdt België samen, als een rots in de branding, ondanks haar scherpe kanten en haar gladde oppervlak.

Over haar schoonheid valt te twisten, maar ze is onverwoestbaar omdat haar bewoners dat ook zijn. Ze zoeken de rots op om boven het gewoel te zitten, om de stroming en de horizon beter te zien, om elke dag te kunnen kiezen tussen de open zee of de veilige kust. Wie de rots wil verwoesten, snijdt zichzelf. Steen, papier, schaar. Juist, je kan de rots in papier verpakken. Je kan Brussel kapotschrijven, maar wat levert dat op? De Stad krijgt allerlei etiketten opgekleefd: ‘te complex’, ‘onderdoordringbaar’, ‘verloren’ … You name it. Is het leven simpel? Moet de rots doordrongen worden? Of kunnen we ze eindelijk beklimmen om hoger te mikken, om elkaar te versterken? The New York Times geeft het voorbeeld: ‘Geef Brussel a second look en je zal avant-gardekunst, vintage en een uitmuntende keuken proeven,’ schrijft ze.

 

Brussel kapotschrijven is zinloos. Papier droog aan de rots krijgen is een hele uitdaging... Voor elke Brusselhater zijn er 100 Brusselaars die Brussel beter maken en elke dag fier zijn om dat te tonen. Het is voor die laatsten dat ik doorga!

---