Een opiniestuk van Open Vld gemeenteraadslid Carla Dejonghe over de tweetalige traditie in Sint-Pieters-Woluwe.

Heeft cultuur een taal? Cultuur is een gemeenschapsbevoegdheid, dat is zeker, maar noch muziek, noch plastische kunst zijn echt aan een taal gebonden. Het is dan ook opmerkelijk dat de tentoonstelling ‘Les artistes de Woluwe-Saint-Pierre’ enkel in het Frans werd gepresenteerd en uitsluitend Franstalige artiesten betrok. Zijn er dan plots geen Nederlandstalige kunstenaars in Sint-Pieters-Woluwe meer? Het verleden lijkt nochtans duidelijk te wijzen op het tegendeel. Ik heb de tweetaligheid van de gemeente in het verleden altijd gerespecteerd wanneer we concerten of vernissages zoals ‘Kunst in de etalage/Art en vitrine’ organiseerden. Dit gebeurde in goede samenwerking met mijn Franstalige collega’s. We gingen toen telkens op zoek naar zowel Nederlandstalige, als Franstalige artiesten, maar ook buitenlanders kwamen aan bod. Dat was een vanzelfsprekendheid. Wanneer ik de Franstalige schepen bevoegd voor Cultuur hierover aan de tand voelde tijdens de gemeenteraad, gaf zij aan dat “het zou kunnen” dat er in het vervolg iets wordt samengedaan met de Nederlandstaligen … Volgens de Nederlandstalige schepen “is het niet uitgesloten” dat er samengewerkt wordt … Een tweetalig project ligt voorlopig dus niet in het verschiet. In het verleden werd altijd harmonieus samengewerkt. Dit belooft alvast weinig goeds voor de toekomst.

 

Ook op andere vlakken blijkt dat tweetalige initiatieven voor de gemeente duidelijk niet erg belangrijk zijn. Zo is de Nederlandstalige vertaling van het fantastische boek ‘Woluwe-Saint-Pierre, histoire et terroir’ op de lange baan geschoven. Het 312 pagina’s tellende boek, dat verscheen in 2012, is het resultaat van een driejarige studie naar de geschiedenis van Sint-Pieters-Woluwe. Deze studie werd uitgevoerd door een team multidisciplinaire onderzoekers. Alle beschikbare archieven werden uitgepluisd. (Ironisch genoeg zaten daar, gezien de geschiedenis van onze gemeente, ook bijzonder veel Nederlandstalige bronnen tussen.) Met een rijkdom aan oude kaarten en onuitgegeven foto’s is het boek een schat aan illustratiemateriaal en zal het ongetwijfeld veel inwoners kunnen boeien. Veel Nederlandstalige inwoners wachten dus op een Nederlandstalige uitgave. Al zal die er niet snel komen. De bevoegde Vlaamse schepen beantwoordde mijn vraag naar een Nederlandstalige versie namelijk met “We gaan het bestuderen”. Opnieuw een gemiste kans. Toen de opdracht voor het boek werd gegeven, door onze vorige burgemeester nog, was nochtans duidelijk afgesproken dat er ook een Nederlandstalige versie zou komen.

 

In het verleden werd er steeds werk van gemaakt om een harmonieus evenwicht te bewaren tussen beide gemeenschappen, gebaseerd op respect voor de inwoners die de andere landstaal spreken. Dit komt trouwens niet vanzelf. Het is een dagelijkse bekommernis en het vergt zowel openheid van geest als bereidwilligheid om degelijk samen te werken, maar het is zowel een taak van de schepen van Nederlandstalige Aangelegenheden als van de burgemeester (en in feite van de rest van het schepencollege ook) om hierover te waken en hier actief werk van te maken. Het enige wat de Nederlandstalige inwoners van Sint-Pieters-Woluwe vragen en verdienen is een beetje respect vanwege het gemeentebestuur.

CARLA DEJONGHE

Open Vld gemeenteraadslid Sint-Pieters-Woluwe

---