Heel wat advertenties overstelpen ons vandaag met geweldige tips voor het aankopen van valentijnsgeschenken. Als uw partner een vrouw is, kan u kiezen uit een aanzoek met verlovingsring, een chocotelegram, een loveshoot, een nacht in een duur hotel met champagneontbijt tot zelfs gepersonaliseerde gin met eigen tekst of foto. (Nochtans blijkt uit een onderzoek dat vrouwen geen bloemen, parfum of een stripact willen, maar wel een man die zich uitslooft om thuis een romantisch diner op tafel te zetten). Als uw partner een man is, raden ze aan om een bon voor een escaperoom of privé-sauna te schenken, een biermand, happy socks of een wandeling door de natuur.

Hoe dan ook, het hele Valentijnsgebeuren draait om geschenken kopen. De enige die aan de cadeaudruk ontsnappen zijn: de singles.  Voor één enkele keer, want wie alleenwoont, moet al meer dan genoeg de portemonnee opentrekken voor de koppels en voor hun kinderen.

Het begint al met het huwelijk. Daarna volgen dan de geboortes van de kinderen, de verjaardagen en de communies. Telkens wordt de single verondersteld om in de buidel te tasten en met iets moois voor de dag te komen… Het evenwicht is ver zoek. Nochtans is “geven en nemen” in eender welke relatie essentieel.

Overigens blijkt uit onderzoek dat singles proportioneel duurdere geschenken kopen dan de koppels. De psychologische dynamiek hiervan is zeer gecompliceerd. De meeste alleenwoners zijn wel echt blij voor de mensen die in het huwelijksbootje stappen of papa of mama worden, maar de weegschaal slaat te veel door naar de éne kant.

Een voorbeeld. Een vriendin van me woont alleen. Haar broer is getrouwd en heeft 3 kinderen. Haar zus heeft twee kinderen. Dat betekent negen verjaardagen, maar ook vijfmaal Sinterklaas, zonder de kerstcadeaus te vergeten… En wat krijgt zij terug? Eén geschenk van beide families voor haar verjaardag en voor kerst. Uiteraard geeft ze geschenken omdat ze de familie en de kinderen echt wel graag ziet, maar eigenlijk is de situatie zeer onevenwichtig. De kosten lopen op, en de zoektocht naar iets leuks is ook niet evident.  Elk jaar opnieuw.

Moeten alleenwonenden een punt maken van dit onevenwicht?  De meesten zullen zeggen: nee, want ze willen familie- of vriendschapsrelaties niet in gevaar brengen. De vrienden of familie om wie ze geven hebben immers niet de intentie om oneerlijk of onaardig te zijn voor wie alleen is. Ze volgen enkel de gevestigde gewoontes.

Hoe kunnen we hier een mouw aan passen? Iets wat al veel gebeurt: met kerst kan men een naam trekken voor wie men dan één cadeau moet kopen en vaak wordt dan ook een bedrag afgesproken. Op die manier geeft en krijgt ieder één geschenk. Voor andere gelegenheden koopt men met een aantal mensen een gezamenlijk presentje, en wordt het bedrag gedeeld door het aantal deelnemers en niet door het aantal huishoudens. In de VS heb je “Friendsgiving Day” in plaats van Thanksgiving en “Galentine’s Day” in plaats van Valentine’s Day op 13 februari (een avondje met je besties).

Verder moeten we misschien ook dagen bedenken waarop we singles in het zonnetje zetten, bijvoorbeeld met een carrière- of bevorderingsfeestje. Of een “10 jaar single”-evenement. Het is ontzettend belangrijk om ook de mijlpalen en de prestaties van alleenwoners te erkennen en te vieren…met de bijhorende cadeaus natuurlijk.

In ieder geval: aan iedereen een fijne Valentijn, alleen of met twee, met of zonder geschenken!

Dit opiniestuk was ook te lezen in de volgende kranten:

• De Morgen: https://www.demorgen.be/meningen/valentijn-de-dag-waarop-singles-hun-bankkaart-eens-niet-moeten-bovenhalen~beb195ec/
• VRT NWS: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2022/02/11/vrijgezel-carla/
• Het Nieuwsblad: https://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20220212_97262145
• Het Belang Van Limburg: https://www.hbvl.be/cnt/dmf20220213_93048765
• Le Vif: https://www.levif.be/actualite/belgique/saint-valentin-pour-une-fois-les-celibataires-ne-doivent-pas-ouvrir-leur-portefeuille-pour-les-autres-carte-blanche/article-opinion-1525109.html

---