Als dierenliefhebber steun ik al verschillende jaren de vzw Dyadis: de Belgische vereniging ter toewijzing van hulphonden aan mindervaliden. Het is altijd mijn droom geweest om als gastgezin een hulphond in opleiding op te vangen, maar door opeenvolgende verkiezingen stak ik die droom telkens weer in de koelkast. Tot nu: vanaf midden februari zal ik me ontfermen over Itch, een golden retriever reu van anderhalf jaar oud die de laatste fase van zijn opleiding ingaat. Je kan hier onze avonturen samen volgen.

Een droom die uitkomt

Het is zover. Ik heb net een mailtje van de vzw Dyadis ontvangen dat ik in februari een hulphond in opleiding in huis krijg. Een droom die uitkomt! Aan deze toewijzing ging natuurlijk wel enkele verkennende gesprekken met Dyadis vooraf. Op basis hiervan koos ik voor een iets oudere hond die al zindelijk is, een aantal bevelen kan opvolgen én de fysische testen qua ellebogen en heupen goed doorstond.

Itch is een golden retriever van anderhalf jaar oud. Hij is zeer sociaal, stabiel en gewend aan drukte. Ik ben het derde gastgezin. Begin februari komt hij een weekend kennismaken. Indien dit vlot verloopt, krijg ik hem de week erna in huis voor een periode van zes maanden. Daarna wordt Itch toegewezen aan een gehandicapt persoon.

Ik begin dadelijk met het opstellen van een aantal brieven om zijn komst aan te kondigen. De eerste vertrekt naar de voorzitter van het Brussels Parlement, de tweede naar de Raad van de Vlaamse Gemeenschapscommissie. Ook stuur ik een bericht naar de gemeente, de politie en de kunstacademie, waar ik respectievelijk gemeenteraadslid, politieraadslid en leerling ben. We stemden in het Brussels Parlement in 2012 dan wel de ordonnantie dat hulphonden in opleiding ook overal toegelaten moeten worden, maar het lijkt me niet meer dan netjes dan iedereen te verwittigen. Gelukkig zijn de reacties positief.

Kennismakingsweekend

Vrijdagavond 6 februari arriveert Itch samen met Dyadis-begeleider Jan voor het ‘kennismakingsweekend’. Jan heeft ook een grote zak hondenbrokken,  een bench, de formulieren met alle bevelen en notities van de vorige gastgezinnen met zijn gedrag en evolutie bij. Ik krijg heel wat uitleg over zijn gedrag en dan vertrekt Jan. Itch maakt er geen probleem van. Hij gaat aan mijn voeten liggen en is duidelijk moe.

Om twee uur ’s nachts word ik wakker gemaakt door een grote hondenpoot op mijn hoofd, gevolgd door een natte snuit. Itch is naar boven geslopen en wilt precies naar buiten. Ik sta dus maar op en laat hem kort even de tuin in. ’s Morgens om 7u: hetzelfde scenario. Ik geef hem zijn brokken en wandel met hem naar de markt. De enthousiaste viervoeter trekt bijna mijn arm uit de kom. Na de middag trekken we naar het  ik naar het Zoniënwoud. De boswandeling is leuk, maar omdat ik hem niet los durf te laten, sleurt Itch me ook hier langs de paden. Dit wordt een eerste werkpunt. Daarna heb ik een afspraak in Halle en ik besluit met het openbaar vervoer te gaan. De metro en daarna de trein schrikken Itch duidelijk niet af. Hij gaat mooi liggen onder de bewonderende blikken van de andere reizigers. Ook op restaurant blijft Itch braaf onder tafel liggen. Ook de terugweg met trein en metro verloopt rustig. Een dove man streelt hem voortdurend. Feitelijk zou hij Itch niet mogen aanraken, maar het is duidelijk een hondenvriend. Voor hulphonden gelden bepaalde omgangsregels. Zo mag je een hulphond niet aanraken zonder het eerst aan het baasje te vragen. Het antwoord is meestal neen, en dit om verschillende redenen . Als je de hond aanraakt terwijl hij aan het werk is, dan leid je hem af. Zo kan je hem of zijn hulpbehoevend baasje in gevaar brengen. Daarnaast worden hulphonden voor hun werk beloond met strelingen door hun baasje. Als een vreemde hen streelt, dan zien ze dat als een gratis beloning wat problemen kan veroorzaken voor hun echt baasje. Dit zal ik nog vaak moeten uitleggen aan voorbijgangers, want wie kan nu weerstaan aan zo’n schattig uiterlijk?

Zondagmorgen begint met een bezoekje aan de rommelmarkt. Slecht idee. Itch wil gewoon wandelen en niet naar oude rommel kijken. Dan maar naar huis om het middagmaal te bereiden. Een vriendin komt eten en heeft een mooie ‘hondenkoekjesdoos’ mee. Ze is gecharmeerd door mijn harige vriend. In de namiddag trekken we naar mama om kennis te maken met Pluto en Quick, mijn moeders viervoeters. Al spelend ploegen ze haar tuin om en leven ze zich uit. ’s Avonds liggen ze broederlijk naast mekaar te slapen. Dat komt goed.

Dinsdagmorgen staat Jan er weer om Itch op te halen. Na een weekend heb ik me duidelijk al aan Itch gehecht. Gelukkig komt hij vrijdag terug en dan voor 6 maanden. 30kg pure liefde en affectie. Wat kan een mens zich meer wensen?

Carla Dejonghe & Itch

Itch neemt zijn intrek

Itch wordt vrijdag netjes bij mijn thuis afgeleverd en zal er nu zes maanden verblijven. De hond kent mijn huis nog en stormt dadelijk naar de plaats waar zijn water- en etensbakje staan.

Lang rust krijgt Itch niet, ik ben uitgenodigd voor de nieuwjaarsreceptie van het Russisch Huis. Aan de ingang van gemeenschapscentrum De Markten weigert de conciërge ons de toegang. Ik leg geduldig uit dat Itch geen gewone hond is, maar een hulphond in opleiding. Uiteindelijk mogen we toch naar binnen. Op de receptie hebben mensen het moeilijk om Itch niet te strelen. Ik blijf geduldig uitleggen dat je niet aan een hulphond mag komen.

Zaterdagmorgen is onze eerste stop de nieuwe bibliotheek van Sint-Pieters-Woluwe. Itch gaat geduldig mee boeken kiezen. Daarna word ik verwacht op een receptie. Gelukkig hebben een aantal mensen mijn radio-interview gehoord en weten ze dat ze Itch niet mogen aanraken. Hij gedraagt zich voorbeeldig. Tijdens het winkelen in de supermarkt,  checken ze even aan de ingang of hij een jasje draagt en heten hem dan van harte welkom. We  ontmoeten er Françoise, één van de stichters van Dyadis. Ze is blij een van de honden te zien.

Zaterdagmiddag vindt de actie “One billion Rising” plaats voor het Centraal Station. Vrouwen én mannen dansen er samen om het wereldwijde geweld tegen vrouwen aan te klagen. Het dansje is best leuk, maar ik kan me er moeilijk tussen gooien met Itch aan mijn zijde. We steken de dansers dan maar als toeschouwers een hart onder de riem.

Itch houdt duidelijk niet van oude rommel, de brocante in Oudergem op zondag verveelt hem snel. Maar dan arriveert er een verrassing: Peps, blindengeleidehond in opleiding die enkele straten verder woont. Ze hebben ongeveer dezelfde leeftijd en in het Park van Woluwe kunnen ze naar hartenlust samen ravotten. Gelukkig bestaan er nog plekken waar honden zich eens zonder leiband mogen uitleven. Als we terugkomen, zien ze er niet uit. Itch heeft zowaar 4 bruine “bottekes”, op Peps plakt een moddermasker. Maar ik hoor Itch de hele avond niet meer.

Itch & Peps

 De eerste week op kantoor

Itch zijn eerste dag op kantoor verloopt vlot. Hij maakt zich de mand in mijn bureau eigen en volgt me overal. Alle medewerkers hebben een mail ontvangen met informatie over Itch en de vraag om hem niet te strelen. Iedereen houdt zich hier netjes aan, maar de viervoeter charmeert hen en ik krijg heel wat aanbiedingen van kandidaat-dogsitters. ’s Middags is het moeilijk om in de buurt van het Brussels Parlement een groen plekje te vinden, iets waar ik voordien nooit bij stilstond.

Ik moet nog snel even naar de Colruyt voor enkele boodschappen. Het rollend tapijt in de winkel schrikt Itch af. Dit is duidelijk nog een werkpunt. In de winkel passeren we verschillende medewerkers die niets zeggen, maar aan de kassa wordt me gevraagd om de hond in de toekomst niet meer mee te brengen. Vriendelijk leg ik uit dat ik de hoofdzetel van Colruyt contacteerde met de uitleg over de Brusselse ordonnantie en de vraag om deze vestiging te verwittigen, maar ik ontving hierop geen antwoord. Je merkt dat de Brusselse wet in de praktijk nog lang niet overal gekend is.

Wanneer mijn bezoek arriveert, krijg ik 2 speciale geschenkjes: een leuke zelfgemaakte kader met daarop “Itch en ik” om een mooie foto van ons in te steken en een aantal hondenpoepzakjes. Die zullen van pas komen! 

Uitwaaien aan zee

Ik heb Itch en mezelf een dagje verlof gegeven. We nemen de trein naar Blankenberge, samen met Peps (ook een Golden Retriever in opleiding) en baasje Sabine. Eens gearriveerd aan de kust, trekken de honden  ongelooflijk veel aandacht in de winkelstraat. Mooi naast mekaar, beide met een geel fluo jasje aan … Ze zijn uitgelaten als we eindelijk aan de zeedijk toekomen. De vestjes mogen uit en als 2 kleine raketten schieten ze achter elkaar het strand op om te stoeien. De honden maken van de lunchpauze gebruik om even op adem te komen. Daarna maken we een wandeling langs de vloedlijn. Ik denk niet dat Itch al eerder aan zee was. Hij bekijkt verwonderd de meeuwen en alles wat hij op het strand tegenkomt, probeert zeewater te drinken, rolt door het zand en amuseert zich door achter Peps en andere honden aan te hollen. Op de terugweg op de trein liggen de viervoeters languit en bewegen ze niet meer tot we in Brussel arriveren.

Itch & Peps aan zee

 Naar de les

 Vandaag is de eerste les die ik samen met Itch zal volgen. Het is een groepsles met nog andere honden in opleiding: Molly, Miro en Mabel . Molly is een kleine zwarte pup en zeer speels. Ze hangt dadelijk aan Itch’ oren. We beginnen met aandachtsoefeningen, gevolgd door zit-en ligoefeningen. Ik ben trots op Itch, hij voert alle opdrachten perfect uit. Daarna wordt het moeilijker: netjes blijven zitten terwijl het baasje zich verwijdert en zonder verpinken naast een rolstoel meelopen. Ook hier is Itch de uitblinker, al moet ik er eerlijkheidshalve bijzeggen dat de andere honden veel jonger zijn. En voor de kleine Molly is het nog allemaal nieuw. Ondertussen kreeg ik telefoon van Télé Bruxelles. Ze willen graag een kleine reportage komen draaien. De journalisten arriveren net als we de markt van Stokkel opwandelen. Itch wordt tijdens de verschillende oefeningen gefilmd, opleider Jan van Dyadis en ik geven een klein interview. Na een dik uur is de les voorbij en vertrekken Itch en ik terug richting kantoor.

Itch & Molly

 TV Brussel

 Ik heb met TV Brussel afgesproken aan  het Jubelpark. Reportster Yasmina heeft onmiddellijk een boon voor Itch. We doen een kort interview en dan volgen ze ons op de metro. Itch gedraagt zich als een echt fotomodel, laat zich gewillig filmen en gehoorzaamt goed. Ook de cameraman is onder de indruk. Gewoonlijk proberen ze de 3 B’s te vermijden: baby’s, beesten en boten, maar deze hulphond vindt hij uitzonderlijk. Bij het buitenkomen aan het Centraal Station, heeft Itch het moeilijk om over een smal roostertje te stappen. Hij springt er uiteindelijk over, net als over het tweede en het derde. Ik forceer hem niet, maar hij heeft duidelijk geen ervaring met roosters. Na Itch’ mand en toebehoren in mijn bureau gefilmd te hebben, begeef ik me naar de commissievergadering in het parlement. Ik heb nog een hoekplaats en Itch ploft zich naast me neer. De drukte laat Itch duidelijk onverschillig. TV Brussel stelt ook enkele vragen aan de minister van Mobiliteit en aan een collega van Groen over Itch’ aanwezigheid, maar ook zij laten zich enkel positief uit over hem!

 De eerste keer mee naar de Koninklijke Muziekmaatschappij van Stokkel. Wanneer ik arriveer, zijn de muzikanten al aan het oefenen. Ik bestudeer nauwlettend Itch’ reacties, maar de muziek lijkt hem niet te deren. Uit voorzorg ga ik zo ver mogelijk van het slagwerk en de trompetten zitten, maar dat lijkt niet echt nodig. Itch is niet onder de indruk van onze blaasprestaties.

Itch doet niks liever dan op voeten of tegen een been te liggen, en dat hoeven niet per se de mijne te zijn. Zodra ik ergens stop of ga zitten, vlijt hij zich neer. Persoonlijk denk ik dat het dier niet zoveel conditie heeft. De mijne daarentegen gaat met sprongen vooruit: ik wandel meer, neem geen roltrappen (Itch heeft er schrik van) en ben minder gespannen. Ik las ooit een artikel dat honden of katten strelen mensen helpt ontstressen. Misschien zit er toch een kern van waarheid in.

Burgemeesterstreffen

Open Vld nodigde alle burgemeesters, OCMW-voorzitters en parlementsleden uit in Mechelen voor een netwerkevent.  Collega Els Ampe rijdt met me mee en Itch zit gezellig tussen ons in. Hij vleit zich genoeglijk tegen Els aan, die dat gelukkig geweldig vindt. Het restaurant waar het evenement plaatsvindt was op voorhand ingelicht over Itch’ komst en het blijken echte hondenliefhebbers te zijn. Ze komen dadelijk met een bakje water aandraven. Itch geeft een pootje aan minister Sven Gatz en poseert voor een foto met voorzitster Gwendolyn Rutten en minister Maggie De Block. Later op de avond gaat Itch met veel genoegen op Maggies suède schoenen liggen tot groot jolijt van de minister. Hij voelt zich duidelijk op zijn gemak tussen politiek gezelschap.

Kookavond

Vzw Inspiration heeft me uitgenodigd voor een kookavond in Antwerpen. Ik heb 2 vrienden meegenomen om me te helpen bij het klaarmaken van volgend menu: een slaatje met appel en scampi, waterzooi en een dessert met frambozen. Veel hulp in de keuken verwacht ik niet van Itch. De vereniging verwacht zo’n 25 à 30 man. Uiteindelijk zitten er 43 personen in de zaal. Dit zorgt even voor paniek bij mij, Itch daarentegen blijft de rust zelve. Hij gedraagt zich keurig, maar ligt tijdens het koken zo’n beetje overal in de weg. Na het voorgerecht krijg ik de kans om met de aanwezigen te babbelen en ik vertel hen over mijn rol als gastgezin voor Itch en mijn ervaringen tijdens de maand waarin ik met 180 euro rondkwam. Daarna willen heel wat mensen met Itch op de foto. Zowel het hoofdgerecht als het dessert blijken een succesnummer. Ook Itch laat zich een wortel smaken. Op het einde van de geslaagde avond mag op het gastenboek van vzw Inspiration tekenen en krijg ik een mooi koffieservies cadeau.

Itch’ eerste plenaire zitting

Itch ligt tijdens de fractievergadering vrijdagmorgen rustig onder tafel te slapen.  Deze keer geniet de schoen van onze fractievoorzitter Els Ampe zijn voorkeur en zij durft zich amper nog bewegen. Daarna gaat het richting parlement. Het is de eerste keer dat Itch een plenaire zitting zal bijwonen. Hij kruipt dadelijk onder de banken en is snel onder zeil, maar in een mum van tijd volgt hij me als ik even met de collega’s naar de cafetaria trek. Ik denk dat de meeste parlementsleden hem zelfs niet opgemerkt hebben.

Na de stemmingen in het parlement moet ik vliegensvlug terug naar mijn gemeente. Ik kook (alweer) met 40 personen. Het systeem is iets anders: ik bereid de maaltijd samen met de mannen en om 19u30 verwelkomen we de vrouwen. De heren helpen me eerst om de boodschappen uit de wagen te halen. Alvorens aan de slag te gaan geef ik Itch zijn brokken, maar toch blijft al dat eten hem zeer interesseren en ligt hij zowat overal in de weg. Het koken verloopt vlot en de dames zijn onder de indruk. Vele aanwezigen hebben Itch ondertussen al eens op TV gezien dus ze spreken hem niet spontaan aan en strelen hem niet.

Een druk weekend

Op zaterdag wonen we de viering van 150 jaar harmonie Sint-Cecilia in Evere bij. Ik zit op de eerste rij, naast Minister Guy Vanhengel en Itch  legt zijn hoofd onmiddellijk op de minister zijn voeten. Itch heeft een duidelijke voorkeur voor ministeriële voeten.

Als Itch begint te rollebollen, leid ik hem af met een hondensnack. Tijdens de receptie willen mensen hem opnieuw voortdurend strelen. Aan de leiband hangt nochtans een plaatje met een doorstreepte hand erop. Het lijkt mij misschien handiger om dit symbool op het jasje zelf te laten drukken zodat het beter zichtbaar is.

Vervolgens vertrek ik naar de prijsuitreiking van een tekenwedstrijd van de Vlaamse en Franse Olympiade vereniging in Brussel.  Het is niet evident om het stadhuis van Brussel te betreden met Itch.  Ik wijs nogmaals op de Brusselse ordonnantie die hulphonden in opleiding toegang verleent tot alle publieke ruimtes. De organisatie zit verveeld met het probleem, maar na enige tijd mogen we toch binnen. De tekeningen die de kinderen maakten over het thema “kunst van het samenleven” zijn fantastisch. Ik ben de eerste gastspreker en tot grote hilariteit van de kinderen komt Itch aan mijn zijde liggen. Ik leg dus eerst maar uit wie de hond is en wat zijn taak zal zijn vooraleer over de wedstrijd te spreken. Het was een zware dag, dus we keren na de receptie opgelucht huiswaarts.

Zondag is rustdag.

Itch en ik zijn uitgenodigd door mijn metekindjes (een tweeling van 21 jaar) in Keerbergen. De meisjes vinden de hond heel schattig en na een fijne maaltijd maken we een grote wandeling door de gemeente. Itch leeft zich nog wat uit in de grote tuin en op terugweg ligt hij zalig in de wagen te slapen. 

Ik heb van Dyadis-instructeur Jan een mail ontvangen over Itch’ medische verzorging en voeding. Dyadis vond Itch iets te dik dus voorlopig staat hij op dieet. Af en toe heeft het dier echter duidelijk honger en ik geef hem dan ook regelmatig een stuk komkommer, appel of wortel. Goed voor de tandjes.

De mascotte van het parlement

Naar aanleiding van een artikel in La DH en La Libre, wilt deze keer de RTBF een reportage over Itch maken. De filmploeg komt beelden maken in het Brussels Parlement en in mijn kantoor. Ook Danny van Dyadis is van de partij om een aantal vragen te beantwoorden. Het filmen verloopt vlot, Itch gaat steeds rustig liggen.

Itch is duidelijk op zijn gemak in het beeldhouwatelier van de kunstacademie waar ik les volg. Hij verkent het hele atelier en ploft vervolgens naast me neer op een oud deken. De volgende stop is de repetitie van de harmonie. Anderhalf uur blijft de hond netjes naast mijn stoel liggen tot we aan een medley van Joe Cocker beginnen. De ene hond is duidelijk de nadere niet en mijn Golden Retriever vindt die Cocker maar niks. Hij wordt onrustig en begint tegen me aan te duwen. Tijd dus om mijn saxofoon in te pakken en te vertrekken.

Dinsdagmorgen begint met de voorstelling van het armoederapport en vele aanwezigen zijn blij om de “mascotte van het parlement” eens in levende lijve te zien. Ik krijg tal van vragen. Op het partijoverleg duikt Itch onder tafel, nadat hij eerst een toertje bij mijn collega’s deed om te zien of er geen sandwich zou vallen …  In de namiddag moet ik een aantal zaken op kantoor regelen. Zonder nadenken ga ik met een collega overleggen in een naburig bureau tot mijn medewerker aan komt zetten met een ietwat ontredderde Itch. Hij vond me niet en was op zoek. Ik krijg dadelijk een grote lik van blijdschap.

Ik besluit om hem niet mee te nemen naar de repetitie van The Brussels Concertband. Gisteren werd hij onrustig tijdens de repetitie van de Muziekmaatschappij. Ik weet niet hoe hij gaat reageren op de 2 basgitaren en de bende trompetten en trombones van de Concertband. Ik zet hem dus af bij mama en pik hem na de repetitie weer op.

Itch op de werkvloer

Itch en ik brengen een bezoek aan het gebouw van de VGC met een aantal leden van het Vlaams parlement. Itch heeft dadelijk veel succes, zowel bij mijn collega’s als bij het personeel. Tijdens de presentatie dommelt Itch in, eerst tegen het been van Elke (Groen!), daarna onder de stoel van Lionel (Open Vld). Itch stapt  rustig mee de lift in om daarna de kantoren te bezoeken. Een aantal mensen zijn teleurgesteld dat ik de hond niet meeheb, tot ze ontdekken dat ze hem gewoon niet konden zien omwille van de kasten.

In de gebouwen van OVSG, waar ik een vergadering heb met een van de coördinatoren, steekt Itch onmiddellijk zijn hoofd in een vuilbak. Daar ligt een half opgegeten broodje in. Met zijn reukorgaan is duidelijk niks mis. Na een tussenstop op de academie, wonen we een vergadering van Wolu Animaties bij. Itch heeft echter zijn avondbrokken nog niet gehad en wordt onrustig. Gelukkig is het een korte bijeenkomst en krijgt hij thuis snel zijn brokken. Ik laat Itch vervolgens de tuin in, maar na een kwartier ga ik toch eens een kijkje nemen. Itch is de lege yoghurtpotjes van mijn buren aan het uitlikken die hij in hun vuilnisbak vond. Het doorzoeken van vuilbakken wordt nog een werkpunt.

Itch heeft enkele zware dagen achter de rug, dus pik ik mama’s hond Quick op voor een wandeling in het Zoniënwoud. Itch is in zijn nopjes. Hij springt rond als een jong veulen en houdt duidelijk van modderplassen. Ik kan nog net beletten dat hij in de vijver springt, maar neem toch een modderig dier mee naar huis. Het uitje deed hem duidelijk deugd.

Itch’ eerste plenaire vergadering van de Raad van de Vlaamse Gemeenschapscommissie verloopt zonder problemen. Als voorzitter zit ik vooraan en hij gaat netjes naast me op het verhoog liggen. Een uurtje later ligt hij zelfs languit met zijn 4 poten in de lucht. Gelukkig kunnen de collega’s dat niet zien. Als ik even een pauze neem, kijkt Itch naar buiten, ziet iets verdachts en volgt er een diepe blaf tot groot jolijt van de zaal. Daarna gaat hij weer rustig slapen.

’s Avonds komen een aantal vrienden bij me eten en Itch is de vedette van de avond. Hij slaagt er wel in om 2 aperitiefhapjes te laten verdwijnen, terwijl ik even niet oplet. Hij denkt er niet aan om ook de papiertjes op te eten, dus ik zie het dadelijk.

Het weekend

Het wordt alweer een druk weekend. Op de bijeenkomst van de Liberale Vrouwen zijn er enkelen zeer geïnteresseerd in het project van Dyadis. Ik verstrek hen alle informatie. Ik haast me om mama en tante Henriëtte, 101 jaar, op te pikken. We gaan eerst naar een pensenkermis en daarna naar de operette. Itch blijkt geen operetteliefhebber te zijn. Tijdens de voorstelling ga ik met hem een toertje doen in het Woluwepark. Hij reageert niet op de enorme zwanen die de doorgang versperren, maar ik neem geen risico en loop er met een grote bocht omheen. Itch moet nog een stukje operette uitzitten vooraleer we naar de kaasavond van de gemeenteschool kunnen.

Itch & tante Henriëtte & mama Lisette

Itch begint mijn tuin als zijn terrein te beschouwen. Hij blaft af en toe naar voorbijgangers, de katten, de buren die hun hoofd uit naburige ramen steken … Ik zal aan instructeur Jan vragen hoe ik hiermee moet omgaan.

Zondag begint met een mooie ontbijtmand van Chiro Oudergem. Ik zet ze even op de grond om een foto te nemen en Itch pikt er vliegensvlug een stuk speculoos uit. Tijdens de vergadering van de biergilde loopt Itch wat rond in de bistro. Niemand stoort er zich aan en ik laat hem maar wat doen. Het steakfestijn van de voetbalclub blijkt nog leuker te zijn. Hij kan zijn hoofd onder het zeil van de tent steken en volgen wat er op het terrein gebeurt. ’s Middags volgt een verrassing: Chicca komt eraan, een Golden Retriever van 3 jaar. We laten de honden even kennismaken in de tuin en daar ontdek ik 2 grote kuilen die Itch groef. We trekken naar de velden in Sterrebeek en de honden kunnen zich voluit uitleven. Op een gegeven moment komen we nog twee andere Retrievers tegen en dat zorgt wel voor enige verwarring. Itch krijgt onterecht onder zijn voeten als een andere Retriever zich in de modder rolt. Hij leek erop.

Itch & Chicca

 Bloed geven zonder assistentiehond

De week begint zeer vroeg op maandag. Itch is duidelijk nog moe en slentert achter me aan. De les Frans interesseert hem niet echt, de vuilnisbakken op kantoor daarentegen … Ik vroeg iedereen om er geen etensresten meer in te deponeren want Itch kan er niet aan weerstaan. Ik laat hem nog even uit vooraleer we naar het jongerenparlement en de commissie infrastructuur trekken. ’s Avonds, op een vergadering van Open Vld, ontmoet Itch Annemie Neyts. Hij slaapt de hele avond op de voeten van het Europees parlementslid.

Dinsdagmorgen start even vroeg op kantoor. ’s Namiddags vind ik dat Itch wel een wandeling verdient en rijden we naar het Zoniënwoud. Hij vindt er een hemels genoegen in om in alle modderpoelen en vijvertjes te springen. Resultaat: ik moet hem volledig afspoelen en drogen, gelukkig heeft Itch geen schrik van de haardroger.

Als ik bloed wil geven bij het Rode Kruis mag Itch niet mee binnen. In de praktijk betekent dit dat blinde of mindervalide personen met een assistentiehond geen bloed kunnen geven. Dat is zonde, zeker in de context van het bloedtekort waarmee het Rode Kruis regelmatig kampt.

Een assistentiehond met allures?

In mijn mailbox vind ik een lief bericht van de vorige gastfamilie. De gastmoeder wil graag weten hoe Itch het stelt. We leggen een datum vast om elkaar te ontmoeten. De uitwisseling van onze ervaringen kan zeker nuttig zijn voor Itch’ verdere opleiding.

Itch en ik wonen een vergadering bij in het Vlaams Parlement. Wanneer we vertrekken, kijken de voorbijgangers raar op als ze de hond in een wagen met chauffeur zien springen. Itch daarentegen is het al helemaal gewoon en laat zich graag rondrijden. Bestaat dat, een assistentiehond met allures?

Het is plenaire vergadering en ik kom tussen op een interpellatie. Itch ligt heerlijk te slapen onder mijn bank dus ik laat hem liggen wanneer ik naar het spreekgestoelte ga. Even later hoor ik de collega’s lachen. Itch is wakker geworden omdat hij mijn stem door de luidsprekers hoorde en wandelt op zijn gemak richting het spreekgestoelte vooraan. Hij komt er netjes achter mij liggen.

Vrijdagavond speelt Het Brussels Volkstheater de première van ‘De surboum van Cindy’. Ik reserveerde een hoekplaats en Itch slaapt gedurende de hele voorstelling. Een theatervoorstelling bijwonen met een assistentiehond is dus goed te doen. Achteraf in de drukte een drankje proberen te bemachtigen met een hond erbij is wel wat moeilijker.

De Open Vld-vrouwen ontvangen mijn viervoeter met open armen en gaan graag met hem op de foto. Na de verkiezing van de nieuwe voorzitster gaat het richting Ukkel voor het Open Vld-etentje. Gezien zijn hoge aaibaarheidsfactor, wil iedereen Itch strelen. Ik geef heel wat uitleg over het hoe en waarom van zo’n hulphond …

Itch & Open Vld vrouwen Claudine Curran & Hilde Vautmans

Een blij weerzien

Itch is dolgelukkig om zijn vorige gastmoeder Lydia terug te zien. Hij herkent haar onmiddellijk en is door het dolle heen. Ze geeft me allerlei tips en goede raad en we doen samen enkele oefeningen met Itch. Lydia leidt al jaren hulphonden op en heeft dus veel ervaring.

De lunch in hotelschool COOVI verloopt vlot. Voor de leraar is het tevens een uitgelezen kans om zijn leerlingen uit te leggen dat hulphonden (ook die in opleiding) overal aanvaard worden in restaurants. Deze horeca-uitbaters in spe zijn voortaan alvast op de hoogte van de regelgeving.

Het is geen plenaire vergadering en dus beslisten de volksvertegenwoordigers van Open Vld om deel te nemen aan de Wereldwaterdag en een wandeling door Brussel te doen. In de Senaat loopt een expositie over het thema die ik wil bezoeken. Eens binnen vraagt de security me vriendelijk om Itch in het vervolg niet meer mee te brengen. Ik leg de Brusselse ordonnantie uit, maar ze hebben er geen oren naar. Ze hebben strikte instructies en honden in opleiding zijn niet toegelaten. Terug in het Brussels Parlement vertrekt er onmiddellijk een brief naar de voorzitter van de Senaat. Ik leg haar de situatie uit en vraag beleefd of Itch een volgende keer wel binnen mag.

Tijdens het weekend rijd ik naar Zottegem. Onze biergilde ontmoet er de “Macekliers” voor een verbroederingsnamiddag. De Macekliers hebben een varken aan het spit voorzien wat Itch bijzonder fascineert. Een lid van de biergilde uit Zottegem is blind. Dit maakt dat de aanwezigen de regels betreffende hulphonden kennen en Itch niet aanraken. Ik ben blij dat ik deze regel voor één keer niet constant hoef uit te leggen.

De opendeurdag van hotelschool COOVI start in de oude hoeve op het terrein. Achter een afrastering huppelen enkele konijnen rond. Itch komt neus aan neus te staan met een konijn dat minstens even nieuwsgierig is als hij.

De Duitse Gemeenschap heeft een kookavond georganiseerd in hun gebouw. Minister Vanhengel en ikzelf zijn uitgenodigd. Opdat Itch rustig zou zijn, maak ik eerst een wandeling met hem in het bos. Natuurlijk slaagt hij erin om zich in de modder te rollen en ik moet hem nog snel fatsoeneren vooraleer we naar onze afspraak met de minister-president kunnen gaan. De keuken is niet groot en ik moet Itch in het hoekje duwen.

Itch heeft les. Instructeur Jan arriveert stipt op tijd bij me thuis. We doen allerlei aandachtsoefeningen en Jan legt me uit hoe ik beetje bij beetje Itch weer in zijn bench moet proberen krijgen.

Tijdens een vergadering ligt Itch te knabbelen aan een hondenbeen dat hij mee naar de vergadering sleurde. Dit zorgt bij momenten voor nogal gênante geluiden. Itch’ geduld wordt nog eens op de proef gesteld door het uitgestalde koud buffet.

 De blikvanger

Na de fractievergadering mag onze fractievoorzitter Els Itch even knuffelen. Hij laat het zich welgevallen. De stemmingen tijdens de plenaire vergadering slepen lang aan. Itch ligt prinsheerlijk te slapen. Eerst tegen de boekentas van mijn collega, daarna tegen mijn voeten.

Vanavond vindt de bierproefavond ‘het ministerie van het bier’ plaats in het partijhoofdkwartier. Minister en bierkenner Sven Gatz geeft er een vakkundige uitleg en laat ons 5 biertjes proeven. Itch komt deze keer eens niet in de verleiding.

’s Anderendaags moet ik alweer in het partijhoofdkwartier zijn, deze keer voor het partijbureau. Itch krijgt veel bewonderende blikken. Tijdens de middag heeft de partij een frietkraam voor de deur gezet. Itch slaagt erin enkele frietjes van de vloer op te eten vooraleer we naar het Brussels parlement trekken om de nieuwe leden rond te leiden. Halverwege de rondleiding besef ik dat ik Itch in een van de commissiezalen vergat. Snel keer ik op mijn passen terug en vind ik hem in de gang, op zoek naar mij. 

Zondag blijft het stortregenen, maar Itch heeft toch wat beweging nodig. Daarom ga ik ook mama’s hond Quick oppikken voor een wandeling. Itch is niet te houden en springt de vijver in om te gaan zwemmen. Ik neem twee natte honden vol modder terug mee naar huis, uitgeteld voor de rest van de avond.

Chaotische maandag

Maandagmorgen is het chaos. Ik vergeet Itch  zijn collier aan te doen en moet terugrijden. Ik vergat hem eveneens eten te geven, gelukkig heb ik brokken op kantoor liggen. Na een hectische ochtend kan ik even gaan uitblazen in het beeldhouwatelier. ’s Avonds tijdens de toneelvoorstelling hoop ik dat Itch snel indommelt. Het gangpad waarin hij ligt,  is echter verlicht en hij kijkt nog een hele tijd mee naar het stuk voor hij uiteindelijk zijn kop neerlegt en inslaapt. Na het stuk zijn de acteurs nieuwsgierig naar Itch.

Dinsdagmorgen rijd ik zelf met de wagen naar het werk. Itch zit kaarsrecht op de achterbank. Hij vindt het heerlijk om naar buiten te kijken en laat zich graag rondrijden. Het duurt een hele tijd vooraleer de commissie Algemene Zaken van start gaat. Daarna rep ik me naar huis om nog even een hapje te eten en Itch zijn brokken te kunnen geven vooraleer we naar de gemeenteraad moeten.

1 april 

1 april, Itch laat zich vast niet zo makkelijk voor de gek houden. Ik knip een grote vis uit stevig karton en laat Itch ermee poseren. Op Facebook plaats ik de foto met als onderschrift: “Aprilvissen? Itch heeft er al eentje te pakken”, gevolgd door vele likes en reacties.

De commissie Infrastructuur buigt zich vandaag over een aantal vragen die Itch aanbelangen, het gaat namelijk over honden op het openbaar vervoer. Wanneer moeten ze betalen? Wanneer moeten ze een muilkorf aan? Voor hulphonden stellen deze vragen zich niet, ze vormen een uitzondering.

Journaliste Evi, van het maandblad Woef, komt ons interviewen. We starten dadelijk met een hele resem vragen. Waarom heb ik besloten een hond in opleiding in huis te nemen? Waar durf ik hem niet mee naartoe nemen? Wat zijn de kosten verbonden aan zo’n hond? Enzovoort. Dyadis-instructeur Jan komt ook toe en beantwoordt de vragen over de werking van Dyadis zelf. Daarna trekken we voor een fotosessie naar het parlement naast de deur. Zoals steeds, is Itch zijn fotogenieke zelve.

De vroege vogel

Itch heeft de gewoonte om rond 6u30 op te staan. Dat merk ik nu ik eens wil uitslapen. Hij blijft lang buiten en ik ben klaarwakker als hij weer binnenkomt. Ik kan toch nog anderhalf uur slapen tot hij me, al piepend voor mijn slaapkamerdeur, verzoekt om op te staan.

Marie-Thérèse en Mathilde van de vzw Corvia zijn ongelooflijk blij Itch eens in levende lijve te ontmoeten. Chloë, het hondje van Marie-Thérèse van wie ik ‘meter’ ben, is er ook. Het klikt dadelijk met Itch. Ik heb 2 geschenkjes mee: 2 kaders met foto’s van eigen werk die de Love Room moeten opfleuren die ze aan het inrichten zijn. Corvia legt me de nieuwe projecten uit, terwijl  Itch op verkenning trekt door het hele huis. Opeens hoor ik geslobber naast me. De deugniet had dorst en is mijn koud geworden koffie aan het oplikken. Marie-Thérèse heeft ook een leuk geschenkje voor me: een album met foto’s van de kleine Chloë.

Itch is erin geslaagd om aan de citroentaart te likken, de tijd dat ik mijn laarzen aantrok en even niet keek. Ze stond af te koelen. Gelukkig was ze waarschijnlijk nog te warm om volledig te verorberen. Ik kan driekwart van de taart redden om mee te nemen naar het verjaarsfeestje van mijn vriendin.

De waterrat

Ook voor Itch is het feest: we spraken af met Sabine en Peps, blindengeleidehond in opleiding, en rijden naar het Zoniënwoud. Itch en Peps leven zich uit. Ze stormen samen door het bos. Als Itch de vijver induikt (geen houden aan) volgt Peps ook, tot grote verbijstering van baasje Sabine. Peps lijkt het toch niet zo leuk te vinden. Itch daarentegen ploetert rustig verder in het water.

Itch & Peps

Clara, mijn metekind van 8 jaar, ontmoet Itch voor de eerste keer en is er weg van. Als we samen gaan wandelen huppelen ze samen door het bos.

Het paasverlof biedt me de kans om eens wat bij te slapen, maar dat is buiten Itch gerekend. Zijn bioritme bepaalt dat hij om 6u30 naar buiten wilt. Het is rustig op kantoor en ik kan rustig mijn mails behandelen vooraleer ik naar enkele vergaderingen moet. ’s Avonds komen vrienden eten. Eén van hen stelt voor om een wandelingetje met met Itch te maken. Hij heeft vroeger altijd labradors getraind en is gek op honden. En zo zijn er 2 gelukkig …

Samen op de moto?

Het wordt mooi weer en het kriebelt om nog eens met mijn motor te rijden. In gezelschap van een hulphond is dat niet bepaald haalbaar. Ik kan natuurlijk altijd overwegen om een sidecar te kopen ;-)

Rendez-vous op het kabinet van minister Vanhengel en Itch gedraagt zich nogal uitgelaten deze morgen. Hij rolt er over het tapijt, gaat even mee de receptie doen, wil door iedereen geaaid worden, … Ook als de minister arriveert, zet hij zijn poten op zijn schouders en  geeft hem een grote lik. Gelukkig kan Guy Vanhengel erom lachen. Daarna gaat het richting Jubelpark om nog eens naar Jef Lambeaux te gaan gluren door het sleutelgat van het Horta-paviljoen en een hapje te eten met Carine Cuypers. Ze heeft net een beeldhouwwerk van Jef Lambeaux op de kop kunnen tikken voor een prijsje. Natuurlijk gaan we ook even langs bij de Groene Hond, die iets verder in het park staat.

Na een laatste vergadering komen we redelijk laat thuis. Mijn buur heeft een feestje en ik kan niet vermijden dat Itch blaft. Hij staat voor het raam van de buren en gehoorzaamt niet als ik hem roep.  Hier scoort hij slechte punten. Ik zal aan de instructeur moeten vragen hoe ik hem dit kan afleren.

Itch weet niet goed wat er gebeurt: we blijven vandaag thuis. Geboeid ligt hij in het zonnetje naar me te kijken terwijl ik het terras schuur en de tuinstoelen schrob. De hond vindt het heerlijk om buiten te zijn en in het gras te rollebollen.

Het voordeel van de vakantieperiode is dat er minder verkeer is. We arriveren dan ook zeer snel op het werk en ik kan mijn mails checken vooraleer we de metro nemen naar het Huis van de Mens. Ik heb er een afspraak met Yasmina en Itch begroet haar enthousiast.