Op 19 januari 2017 hield Carla Dejonghe, voorzitter van de Raad van de Vlaamse Gemeenschapscommissie, traditiegetrouw haar nieuwjaarstoespraak in het Brussels parlement. Ze had het onder meer over de sombere gebeurtenissen in 2016, maar ook over de minder sombere. De groeiende Brusselaar en het Nederlandstalig bibliotheeknetwerk. Lees hier de integrale toespraak.

Geachte excellenties,
Geachte aanwezigen,
Beste vrienden,

Namens de raadsleden en het personeel van de Raad van de Vlaamse Gemeenschapscommissie heet ik u van harte welkom. Wij wensen u een warm, inspiratievol en vooral liefdevol 2017 toe.

Ik wil graag beginnen met een kleine dienstmededeling.

Sinds 1 januari 2017 heeft de Raad van de Vlaamse Gemeenschapscommissie een nieuwe griffier. Patricia Coppens, die reeds een lange carrière in dit huis heeft kwam als beste naar voren uit de selectieprocedures en werd eind vorig jaar officieel aangesteld. Wij zijn ervan overtuigd dat ze deze functie met hart en ziel zal uitoefenen en wensen haar alle succes toe bij de uitoefening ervan.

2016 was niet het vrolijkste jaar uit de geschiedenis. Dan denk ik niet alleen aan de gebeurtenissen van 22 maart in onze geliefde stad. Er waren ook de Brexit en de verkiezing van een president in Amerika die Brussel ‘een hellhole’ noemde. Al die zaken zijn héél hard aangekomen. En dan kregen we in Berlijn, Nice en Istanbul nog een harde herinnering aan de tijden waarin we vandaag leven…

Uw hoofdstad, mijn hoofdstad, ons Brussel, kreeg veel te slikken in 2016. Ook veel commentaar. Over de manier waarop de Brusselse samenleving is georganiseerd. Maar ik moet er dan wel aan toevoegen dat op de Duitstalige gemeenschap na, er geen enkel beleidsniveau in dit land dat niet op zijn minst iets te zeggen heeft in Brussel…

Vaak kregen we door de gebeurtenissen en de stortvloed aan kritiek in 2016 een gevoel van “rien ne va plus”…

Maar dat is onterecht…

De gebeurtenissen van het afgelopen jaar legden wél een zeer brede schaduw over de dagdagelijkse inspanningen, de enorme passie, de inzet van zovelen die bezig zijn om van Brussel een succes te maken. Ze overschaduwden de realisaties van de mensen die werken in onze scholen, in onze crêches, in onze gemeenschaps- en dienstencentra. Allemaal mensen die deze stad en haar inwoners een mooie toekomst trachten te geven. Dat is niet makkelijk en we mogen niet de fout maken te denken dat dat vanzelfsprekend is. Als je er op 5 jaar tijd een bevolking bij krijgt die groter is dan die van Mechelen, dan is het duidelijk dat zoiets niet vanzelf gaat. Reken immers uit hoeveel woningen, scholen, crêches er nodig zijn om zo’n bevolkingsgroei op te vangen. En reken daarna ook uit hoe lang het duurt om die zaken gerealiseerd te krijgen met al de administratieve rompslomp die daarvoor nodig is…

Veel meer dan op andere plaatsen, beginnen mensen hier in Brussel aan de opbouw of de heropbouw van hun leven. De inspanningen die we voor hen leveren, via ons onderwijs of bij de begeleiding naar werk, leiden niet altijd tot resultaten waar Brussel zelf van profiteert. Zeer vaak zien we Brusselaars met een vaste job, een goed loon en mooie toekomstperspectieven ons gewest verlaten voor de rand. Het is een beweging die we moeten kunnen omkeren. En dat doen we niet alleen door te investeren in huisvesting of mobiliteit. Dat doen we ook door in te zetten op zaken die de mensen nauw aan het hart liggen, zoals welzijn, cultuur, sport en onderwijs. Kortom, door te investeren in gemeenschapsvoorzieningen.

De Vlaamse Gemeenschapscommissie heeft het afgelopen jaar enorm geïnvesteerd. Onder andere, in meer plaatsen in de kinderopvang, maar ook in een nieuw Candelaershuys, dat deze zomer de deuren opent. Twee grote scholenbouwprojecten lopen als een trein, op de site van de voormalige HUB en in de Gallaitstraat in Schaarbeek.

En last but not least, een kleine cirkel werd rondgemaakt met de erkenning van de bibliotheken in Ganshoren en Sint-Lambrechts-Woluwe.

Daardoor heeft elke Brusselse gemeente vandaag haar eigen officiële Nederlandstalige bibliotheek. Een netwerk dat perfect aansluit op de doelstellingen van het Nederlandstalig onderwijs en dat groeikansen verdient. Het aantal niet-Nederlandstaligen, zowel volwassenen en kinderen, die zo in aanraking komen met Lize Spit, Toni Coppers, Dirk Bracke, Nero, Kiekeboe en Stam & Pilou, is ongelooflijk groot en nog elke dag groeiende. Het maakt van ons Brussels Nederlandstalig bibliotheeknetwerk één van de grootste verspreiders van Nederlandstalige cultuur naar anderstaligen in het hele taalgebied.

Dames en heren,

In 2017 is het van belang dat we nog meer aan gemeenschapsvorming gaan doen. Dat we nog meer ervoor zorgen dat er een cement komt tussen de voegen van onze samenleving. Dat we de Brusselaars samenbrengen, niet alleen in klaslokalen en theaterzalen, maar ook in knutselateliers, bij de scouts en chiro, op het sportveld en tijdens voorleesuren in de bib.

Maar om cement te maken heb je water nodig. Wij gaan het doen met een andere vloeistof. Laat ons samen het glas heffen op het nieuwe jaar en een fijne samenwerking!