Op 21 april 2022  in de commissie gezondheid stelde Khadija Zamouri de vraag aan minister Maron: "Waarom zijn er zo weinig Nederlandstalige huisartsen? "

Mijn vraag overlapt deels met die van collega Bertrand. Zelf wil ik het hebben over het nijpende tekort aan Nederlandstalige huisartsen in Brussel. Het Huis voor Gezondheid en de Brusselse Huisartsenkring bevestigen dat tekort. 

In 2017 waren er in totaal 1.467 huisartsen actief in het Brussels Gewest. Dat zijn er in principe genoeg, namelijk 1,23 huisartsen per 1.000 inwoners, maar achter dat cijfer gaan grote lokale verschillen schuil. Zo telt de Anneessenswijk maar liefst twintig keer meer huisartsen dan het aangrenzende Kuregem Dauw. In Anneessens zijn er 3,25 huisartsen per 1.000 inwoners, in Kuregem Dauw slechts 0,16.

Annick Dermine, de directrice van het Huis Voor Gezondheid, zei in een artikel dat op 12 maart in Bruzz verscheen, dat zodra een Nederlandstalige arts zich ergens vestigt, hij heel snel veel werk heeft. Ze wijst op de ongelijke spreiding van artsen over het gewest. Er bestaan wijken met een schrijnend tekort en zeker de Nederlandstalige artsen zijn ongelijkmatig verspreid. 173 Volgens sommige documenten zijn er slechts 155 Nederlandstalige huisartsen werkzaam in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Daar bestaat discussie over.

Er zijn ook huisartsen die ingeschreven zijn op een andere taalrol, of huisartsen die tweetalig zijn. Belangrijker dan de cijfers is dat de toegankelijkheid van de huisartsengeneeskunde voor Nederlandstaligen niet volstaat. Dat benadrukken ook ervaringsdeskundigen. Minder dan 40% van de Brusselaars heeft een vaste huisarts die hen persoonlijk kan informeren. Op 18 september 2021 reageerde u daarop in de krant De Tijd met de uitspraak dat het feit dat veel inwoners geen toegang hebben tot een vaste huisarts, een algemeen probleem is, waar geen pasklare oplossing voor bestaat.

U zei toen, nog voor de coronacrisis, dat de regering het probleem al had benoemd in haar regeerakkoord en u vroeg zich af hoe u een achterstand van twintig jaar in zes maanden moest inhalen. Die achterstand wegwerken is ongetwijfeld bijzonder moeilijk.
- Is er een plan? Waar schuilt precies het probleem?
- Kunt u ons een overzicht van het aantal huisartsen per gemeente bezorgen?
- Is het mogelijk om als huisarts lid te zijn van de twee platformen, waarvan de ene gefinancierd is door de Vlaamse Gemeenschap en de andere vanuit de GGC? Staat u positief tegenover het idee dat beide platformen een gezamenlijke koepel zouden vormen?

Na het antwoord van de minister, reageert Khadija Zamouri: Ik begrijp dat het moeilijk, maar toch mogelijk is om verandering te brengen in de situatie. Dat is hoopgevend. We moeten de realiteit onder ogen zien, al begrijp ik dat een fusie moeilijk ligt omdat de gemeenschappen bevoegd zijn voor de huisartsen. Ik denk niettemin dat we ervoor moeten zorgen dat elke huisartsenkring ten minste een of twee Nederlandstalige of tweetalige huisartsen telt. 

Verder wil ik u vragen of u de kaart met de spreiding van de artsen over de Brusselse wijken aan het commissiesecretariaat zou kunnen bezorgen. 

http://weblex.irisnet.be/data/arccc/biq/2021-22/00013/images.pdf

---