Traditiegetrouw nam Carla Dejonghe, voorzitter van de Raad van de Vlaamse Gemeenschapscommissie, het woord op de nieuwjaarsreceptie van de Raad. Een bijzondere editie want de Raad blaast dit jaar 30 kaarsjes uit. In die 3 decennia is de VGC geëvolueerd van een ‘instelling van instellingen’ naar een ‘instelling van mensen’ met een indrukwekkend palmares. Lees hieronder de integrale toespraak.

Geachte aanwezigen,

Namens al mijn collega’s en het personeel heet ik u graag van harte welkom op deze nieuwjaarsreceptie van de Raad van de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

2019 is het Bruegeljaar. En de meesten herinneren zich waarschijnlijk zijn schilderij “Nederlandse spreekwoorden” waar je in de tekeningen meer dan 100 spreekwoorden of gezegdes kan ontdekken. 

Ik ga in mijn speech nu een aantal cijfers verstoppen. Aan jullie vanaf nu om te ontdekken hoeveel.

En we starten dadelijk! U heeft het misschien al gezien aan mijn mooie collier: de Vlaamse Gemeenschapscommissie blaast dit jaar 30 kaarsjes uit! Heeft u het gehoord: ik noemde al 1 keer een cijfer en terwijl ik het zeg, zitten we aan twee.

In die 3 decennia zijn onze kleine, Vlaams-Brusselse raad en de VGC-administratie geëvolueerd van een ‘instelling van instellingen’ naar een ‘instelling van mensen’. En wees gerust, ik heb het hier niet over het soort instelling dat mensen opsluit, maar integendeel… over een instelling die mensen helpt om zoveel mogelijk op eigen benen te staan.

Zo is de Vlaamse Gemeenschapscommissie de enige entiteit in onze complexe federale staat, en ver daarbuiten, die al 19 jaar op rij haar begroting in zwarte cijfers schrijft en niet in rode. Vorige maand nog werd er in de Raad een begroting in evenwicht goedgekeurd. Dat is een stabiele basis om op te bouwen.

En bouwen, dat hebben we gedaan!

Door nauw samen te werken met de Vlaamse Gemeenschap en door een brug te vormen naar de Brusselse gemeentes, is de impact van de VGC op Brussel aanzienlijk. Eén en één is duidelijk veel meer dan twee. Zo toont de VGC in Brussel al jaren tot welke resultaten samenwerking tussen beleidsniveaus kan leiden als er tenminste met een open geest gewerkt wordt. Dat alles vertaalt zich in een explosie van de Nederlandstalige aanwezigheid in Brussel. De cijfers zijn veelzeggend. Vandaag de dag zitten er bijvoorbeeld meer dan 50.000 kinderen in het Brussels Nederlandstalig onderwijs.

Het afgelopen jaar werd om de paar weken wel ergens in Brussel een nieuwe of uitgebreide Nederlandstalige school geopend. Of werd een vernieuwde speelplaats of kinderkribbe ingehuldigd. Of werden we geprikkeld door het rijke en diverse cultuur- en vrijetijdsaanbod.

Zo openden we bijvoorbeeld de Comeniussite in Koekelberg. Een campus waar ontmoeting centraal staat tussen school en buurt, studie en vrije tijd. Het is een project met een kinderdagverblijf en een basis- en secundaire school. Maar ook de openbare bibliotheek, het gemeenschapscentrum en de jeugdbeweging hebben er hun stek. Met daarenboven een splinternieuwe sportzaal voor leerlingen, sportclubs en andere gebruikers.

U hoort het: het is zoveel meer dan zomaar een school geworden. Het is een levend en ademend stuk van de stad geworden. En zo is ook de VGC zelf een levend en ademend stuk van Brussel, meer dan zomaar een overheidsadministratie.

Op verschillende vlakken bepaalt de VGC vandaag mee de polsslag van de stad. Onze 20 Nederlandstalige bibliotheken, waarvan sommige erg klein behuisd zijn, tellen samen toch zo’n 44.000 actieve leners. En dat aantal is nog stijgende. Er wordt in onze hoofdstad dus behoorlijk wat Nederlandstalige literatuur en lectuur verslonden. Daarnaast zijn er ook onze 22 gemeenschapscentra. De meer dan 10.000 activiteiten per jaar die daar werden georganiseerd, trokken duidelijk meer dan twee man en een paardenkop, want er kwamen ongeveer 405.000 bezoekers op af. Dat komt overeen met een derde van de totale Brusselse bevolking. In de Nederlandstalige kinderopvang gaan we naar 4800 plaatsen, zo zijn er 127 plekken in Brussel waar u uw kindje kan aan toevertrouwen.

Ik vroeg ooit aan mijn tante, ze is ondertussen 105, wat het geheim is om jong te blijven. Ze antwoordde me: “Liegen over je leeftijd!”

De VGC heeft dat niet nodig. Op haar dertigste ligt Brussel aan haar voeten.

2019 is ook een verkiezingsjaar. Net zoals het vorige dat was. De Nederlandstalige kandidaten hebben het tijdens de gemeenteraadsverkiezingen van oktober zeer goed gedaan. 12,5 procent van de verkozenen in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest is Nederlandstalig. We gingen van 78 Nederlandstalige gemeenteraadsleden de vorige keer naar 89. 

Zij hebben allemaal een belangrijke brugfunctie, maar daarnaast zijn ze natuurlijk ook bezig met het aankaarten en oplossen van de problemen van alledag. We moeten hen de ondersteuning bieden die ze nodig hebben om slagkrachtig te werk te gaan.

In mei trekken we opnieuw naar de stembus. Als Nederlandstaligen in Brussel en als Nederlandstalige Brusselaars in Vlaanderen verdedigen we dan een bilan ten opzichte van onze stad en ten opzichte van ons gewest. Dat bilan mag gezien worden! Ik ben ervan overtuigd dat elke partij en elke kandidaat zijn beste beentje voor zal zetten om  - over de ideologische grenzen heen - duidelijk te maken welke absolute meerwaarde de Nederlandstalige initiatieven hebben voor alle Brusselaars.

Deze receptie kadert in een brede waaier van 30 activiteiten die de VGC dit jaar zal organiseren. De Raad werkt ook nog mee door een tentoonstelling van Robbedoes te organiseren in februari. Daarnaast gooien we in mei de deuren open tijdens de Irisfeesten met een expo.

Wat mij betreft: de meesten praten uit ervaring. Ik ga nu zwijgen uit ervaring! Santé!

Carla Dejonghe

Voorzitter van de Raad van de Vlaamse Gemeenschapscommissie

---