De onwezenlijke beelden en getuigenissen van mensen op de vlucht staan in ons geheugen gegrift. Toch zeggen velen dat het allemaal wel erg is, maar dat we niet iedereen kunnen opvangen. Waarom bekijken we vluchtelingen in de eerste plaats toch als een last? Misschien vragen zij niet zozeer naar de vruchten van onze welvaartsstaat, maar willen ze gewoon hun eigen pad kunnen bewandelen om zelf bij te dragen aan die staat.

Wie zich door angst laat leiden, ziet geen oplossingen. De bevolking praat haar bewindvoerders angst aan en de bewindvoerders bieden op met nog meer angst. Het resultaat is een samenleving waar controle en wantrouwen heersen, met de twijfel over de Schengen-akkoorden als triest voorbeeld. Dat opbod aan doemdenken mag stoppen.

Of een vluchteling een aanwinst of een last is, hangt af van wat wij ervan maken. Mensen conformeren zich naar hoe ze bekeken en behandeld worden. Als je hier in België aankomt, mag je niet werken, maar mag je wel opgevangen worden. De eerste boodschap die elke vluchteling krijgt is: niets doen mag, werken is verboden. En dan maar klagen over luieriken die teren op de sociale zekerheid.

Liefst zes maanden moet je wachten op een arbeidskaart. Ik daag iedereen uit om eens zes maanden in een asielcentrum met je vingers te zitten draaien. Het is onrechtvaardig een mens eerst een fundamenteel recht te ontzeggen om voor zichzelf te zorgen om erna te klagen dat hij afhankelijk is van zijn medemens.

Laten we meteen werkvergunningen verlenen aan vluchtelingen, al dan niet tijdelijk. Dat betekent niet noodzakelijk dat die mensen nadien in het land kunnen blijven, maar zolang ze wachten op een uitspraak daarover krijgen ze tenminste de kans om voor zichzelf te zorgen. Werk is hét integrerend instrument bij uitstek.

Het Brussels Gewest kan ook Brusselaars aanmoedigen om vluchtelingen op te vangen, bijvoorbeeld door bepaalde belastingen te verlagen voor wie een vluchteling tijdelijk opvangt tot hij op eigen benen kan staan. 

Het kost de staat toch veel minder om vluchtelingen te verspreiden bij mensen thuis en fiscale korting te geven, dan om 40 euro per vluchteling per dag te betalen voor grote onpersoonlijke asielcentra?

Wie zijn voordeur niet openzet voor de wereld, zal langs zijn achterdeur bestormd worden.

---