Op 11 juli 2018 sprak Carla Dejonghe, voorzitter van de Raad van de Vlaamse Gemeenschapscommissie, naar jaarlijkse gewoonte de Vlaamse Brusselaars toe ter gelegenheid van de Vlaamse feestdag. 

Dit jaar werden de feestelijkheden in de hoofdstad opgevat als een trouwdag, inclusief een grote trouwtraktatie op de Grote Markt. Voorzitter Dejonghe riep in haar toespraak op om het paar ‘Vlaanderen en Brussel’ niet langer neer te zetten als een ‘zagend koppel’, maar als ‘a match made in heaven’. Want ze zijn wel degelijk voor mekaar gemaakt...

U leest er alles over in de toespraak hieronder.

Geachte aanwezigen,

Namens de Raad van de Vlaamse Gemeenschapscommissie heet ik u van harte welkom op onze receptie naar aanleiding van 11 juli.

Ik heb fantastisch nieuws: ik ben vandaag getrouwd! Ik heb mijn ja-woord gegeven aan Brussel in de Gotische zaal van het stadhuis om mijn liefde voor de stad uit te drukken. Inderdaad, dat was een van de vele leuke activiteiten die u kon beleven in onze mooie hoofdstad. Daarnaast kon je ook mee met bijzondere rondleidingen, een concertje meepikken, de super tentoonstelling van Koenraad Tinel in het huis van de Raad bewonderen en zelfs een tattoo laten zetten.

Deze 11de juli werd speciaal opgevat als een trouwdag.

Ook vanavond valt er nog heel wat te beleven. Momenteel zit u op de intiemere receptie voor vrienden, maar om 19u is er een grote volksreceptie op de Grote Markt. Dit concept wil een positieve impuls geven aan de band tussen Vlaanderen of de Vlaming en haar of zijn hoofdstad. Maar, we moeten ook eerlijk zijn, er is meer nodig dan één gigantisch huwelijksfeest om een stevige relatie uit te bouwen of herop te bouwen.

Voor velen, zowel in Vlaanderen en Brussel, maar ook daarbuiten, heeft de relatie tussen Vlaanderen en Brussel veel weg van een koppel dat al lang getrouwd is en voortdurend tegen mekaar zaagt.

Maar vele anderen - waarvan de meesten een pak minder luidruchtig zijn -  bekijken het net andersom. Voor hen zijn Brussel en Vlaanderen zo sterk met elkaar vergroeid dat ze in feite niet zonder elkaar kunnen. Hun banden zijn niet alleen maar economisch, met Brussel als veruit grootste tewerkstellingspool van ons land. Ze zijn vooral ook cultureel en sociaal. Want wie is er niet ooit op één moment in zijn leven verliefd geworden op wat Brussel hem of haar heeft geschonken? Misschien toen zijn of haar kinderen hier werden geboren. Of toen hij of zij de Rode Duivels zich zag kwalificeren voor de wereldbeker. Of toen Eddy Merckx hier zijn eerste gele trui pakte. Of misschien wel toen hij of zij de Grote Markt voor de eerste keer bezocht. Of Brel hoorde zingen. Of toen hij of zij in vervoering raakte op Couleur Café. Of, toen hij of zij een lief opdeed in de Monk... Het zijn maar enkele van de duizenden redenen om Brussel een warm hart toe te dragen.

Mochten Vlaanderen en Brussel mee doen aan een datingprogramma, dan zouden relatie-experts en psychologen hen ongetwijfeld blind met elkaar laten trouwen, met hoop op succes. Maar we staan er volgens mij niet genoeg bij stil hoe geschikt Vlaanderen en Brussel wel zijn voor mekaar. 

Dat Brussel en Vlaanderen één en ondeelbaar zijn, beseffen we als Nederlandstalige Brusselaars maar al te goed. Want wat er uit dat huwelijk al voortgekomen is, loont meer dan de moeite! Zo is Brussel zonder meer één van de interessantste steden of stadsgewesten ter wereld. Een stad in volle ontwikkeling, dat wel. Met groeipijnen die we er bij moeten nemen, maar die we ook een plaats moeten geven. Als volwassen mensen. Een huwelijk bestaat natuurlijk niet enkel uit wittebroodsweken...

Het is ook daarom dat de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie recent samen zijn gaan zitten om te kijken naar de stand van zaken van het Nederlandstalig beleid in Brussel. Er werd een omvattend rapport besproken dat opgesteld werd door de beide administraties. Dat rapport toonde aan waar momenteel de lacunes liggen, maar gaf ook aan waarop verder ingezet moet worden voor de toekomst.

Zowel Vlaanderen als de VGC, en via de VGC ook het Brussels Gewest, hebben enorm veel middelen in Nederlandstalige initiatieven gestoken. Dat is trouwens ook een 'huwelijksplicht'. Vooraleer een huwelijk geconsumeerd mag worden, wijst de ambtenaar van de burgerlijke stand er op dat "Iedere echtgenoot in de lasten van het huwelijk bijdraagt naar zijn vermogen." En dat is hier ook gebeurd. Al bestaat er nog wat discussie over wie welke kosten op zich moet nemen. Komt u dat niet erg bekend voor? Misschien was deze oefening dan ook een vorm van relatietherapie... Maar wat daarbij wel belangrijk was, is dat zowel de Vlaamse gemeenschap als de VGC hetzelfde nastreven; een Nederlandstalig beleid voor Brussel dat het hele gebied beslaat.

Uit het rapport blijkt dat er daar toch nog een inhaalbeweging te maken valt. Vooral dan op het vlak van de nabijheidsvoorzieningen. Concreet betekent dat ook dat er een inhaalbeweging in de gemeentes nodig is. Vanuit de Vlaamse Gemeenschapscommissie willen wij in elk geval al het mogelijke doen om de gemeentebesturen aan te zetten tot de uitbouw van Nederlandstalig onderwijs, Nederlandstalige kinderopvang, zorg en cultuur en ze hierin ook bij te staan. In bepaalde gemeentes valt nog heel wat werk te verrichten... Het is dan ook van belang dat deze punten tijdens de volgende gemeenteraadsverkiezingen sterk uitgedragen worden door de Nederlandstalige, maar ook door de anderstalige kandidaten en verkozenen. Want het is vaak in de gemeentes dat we een verschil maken voor de Brusselaar.

Soms worden die inspanningen plots zéér zichtbaar voor de grote buitenwereld. In periodes zoals nu bijvoorbeeld: tijdens het WK Voetbal en de festivalzomer. Zonder dat er een N-logo op hun voorhoofd kleeft, lopen er regelmatig mensen uit het Brussels Nederlandstalig onderwijs internationaal in de kijker. Of het nu gaat om Romelu Lukaku die scoort op het WK voetbal, samen met Yoeri Tielemans en Vincent Kompany, of wanneer rapper Zwangere Guy rapt of DJ Lefto overal door de wereld toert; het zijn jonge mensen met een parcours in Brussel. En vaak dan nog met een parcours dat niet zo voor de hand lag. Deze mensen zijn er uiteraard in eerste instantie gekomen door hun eigen doorzettingsvermogen en hun eigen talent. Maar de Vlaamse Gemeenschap én de VGC samen hebben wel een kader gecreëerd om van hen vandaag meertalige, wereldwijze toppers te maken die zich overal moeiteloos weten aan te passen. En zij zijn slechts diegenen die het meest in the picture lopen. Er zijn er honderdduizenden zoals zij. En daar mogen we best wel trots op zijn.

Ik nodig u dan ook graag uit om dit soort successen in de kijker te zetten. En er samen werk van te maken dat het paar 'Vlaanderen en Brussel' niet langer als een tegen mekaar 'zagend koppel' door het leven gaat voor de buitenwereld, maar als 'a match made in heaven'.

Carla DEJONGHE

Voorzitter van de Raad van de Vlaamse Gemeenschapscommissie

---