Les news

René Coppens over de politieke nalatenschap van Albert Maertens (1915-2015)




Op zaterdag 23 mei 2015 is Albert Maertens op honderdjarige leeftijd overleden. Dat zijn tomeloze inzet voor het Vlaamse liberalisme van onschatbare waarde is, staat buiten kijf. Hij belichaamde echter niet alleen een Vlaams, maar ook een sociaalvoelend liberalisme. Weinigen zijn er zich vandaag van bewust dat hij ook van aanzienlijk belang was voor ons, Nederlandstalige liberalen in Brussel.

Maertens als persoon

Wijlen Albert Maertens was een man van het geschreven woord, die zich welbewust was van de politieke invloed die hij op die manier uitoefende. Hij had de bijzondere gave mensen te inspireren en begeesteren. Hele generaties liberalen werden door hem gekneed en gevormd. Maertens zocht nooit actief de belangstelling op, maar bleef bewust in de coulissen van het politieke toneel. Achter de schermen toonde hij zich als een begaafd strateeg die van vele markten thuis was. Maertens ademde liberalisme. Hij was de drijvende kracht achter alle mogelijke liberale initiatieven, gaande van het Liberaal Vlaams Verbond (LVV) en Volksbelang over het Willemsfonds en het Liberaal Archief tot Het Laatste Nieuws.


Zijn betekenis voor de Brusselse Vlamingen

Albert Maertens was een onmisbare schakel in de rechtstreekse lijn tussen de liberale Brusselse burgemeester Karel Buls (1837-1914) en de huidige generatie liberale politici in Brussel, onder wie minister Guy Vanhengel. Karel Buls, ook wel Charles voor de Franstaligen en Sjarel voor de Brusselaars, was een vriend en strijdmakker van de Schaarbeekse liberale dichter Emanuel Hiel (1834-1899) en van ondernemer Julius Hoste sr. (1848-1933), die in 1888 het liberale dagblad Het Laatste Nieuws uit de grond stampte. Diens zoon, Julius Hoste jr. (1884-1954) gaf als minister van Onderwijs en via het LVV die liberale erfenis door aan Albert Maertens, die Hoste ook opvolgde als directeur-generaal van Het Laatste Nieuws. Geen toeval dat de naam van Maertens meestal in één adem wordt uitgesproken met die van vader en zoon Hoste. In de jaren 1970 en ’80 nam de jonge liberale garde waar Yvette Bützler-Vanneste, Annemie Neyts en ikzelf deel van uitmaakten, de fakkel over. Maertens was onze politieke peetvader.


Toewijding en vastberadenheid

Maertens zal in mijn herinneringen voortleven als de wegbereider en het geweten van het Vlaamse en sociaal bewogen liberalisme in Brussel. Dat het Vlaamse liberalisme zich heeft kunnen ontpoppen tot de prominente politieke beweging die ze vandaag is, was vooral zijn verdienste. Het is dan ook onze plicht, als Nederlandstalige Brusselse liberalen, om zijn werk verder te zetten met dezelfde toewijding en vastberadenheid.


René Coppens