Tussenkomst Brussels Hoofdstedelijk Parlement - 18 september 2017

 

Ogen op de weg 

  
Dames en heren volksvertegenwoordigers, 

Volksvertegenwoordigers, dat zijn wij.

Vertegenwoordigers van de Brusselaars
van het centrum tot een uithoek
van Heembeek tot Neerpede,
van Stokkel tot Stalle.

Allen samen vertegenwoordigen wij de bevolking,
arm en rijk,
jong en oud,
ziek en gezond.

En wie ook de Brusselaar is die we vertegenwoordigen,
hij verwacht van ons dat we voor hen opkomen
vol overgave, integer en onafhankelijk van andere belangen.

Je zou die gedachte kunnen samenvatten met een citaat van Henri Poincarré

La pensée ne doit jamais se soumettre,
Ni à un dogme,
Ni à un parti,
Ni à une passion,
Ni à un interêt,
Ni à une idée préconçue,
Ni à quoi que ce soit,
Si ce n’est aux faits eux-mêmes,
Parce que, pour elle, se soumettre,
Ce serait cesser d’être.

Vandaag is het juiste moment om na te denken over de rol van de politiek in de samenleving.

Het zou ongepast zijn om botweg over te gaan tot de orde van de dag. De politieke crisis die in juni is losgebarsten was het gevolg van normvervaging, van een politieke moraal die niet gedeeld wordt door de bevolking.

En die normvervaging moet aangepakt worden.

De minister-president verwees naar ‘diverses comportements des personnes politiques et des dérives au Samusocial’. Terecht.

Sta mij toe om het onverbloemd te zeggen: achter de zitpenningen in de Samusocial zit een weluitgekiende renumeratiestrategie die noch door de PS’ers die ervan op de hoogte waren, noch door de bevoegde ministers in vraag werd gesteld tot op het ogenblik dat een zoveelste conflict met de burgemeester de bevoegde minister ertoe bracht alles uit te brengen.

Beter laat dan nooit en de steen mag niet geworpen worden naar de boodschapper,
maar laat ons eerlijk zijn: in sommige politieke partijen vindt men het normaal dat er in de sociale sector zitpenningen worden uitbetaald aan politici.

Ettelijke keren hoorde ik van politici dat het toch normaal is om betaald te worden als je ervoor werkt. Dat we toch geen dames patronnesses zijn zoals in de negentiende eeuw. Niemand verklaarde dat voor de camera behalve Yvan Mayeur zelf.

Ik weet nog steeds niet wat me het meest schokt, zijn verklaringen of het stilzwijgen van al diegenen die hetzelfde denken maar dat niet langer publiek zeggen omdat iedereen eindelijk door heeft dat duizenden Belgen dat ongepast vinden.

Ze vinden het ongepast omdat zij zelf naast hun werk als vrijwilliger werken. Ze zetten zich zonder vergoeding in voor de medemens. Ja, er zijn nog veel dames patronnesses en gelukkig maar.

Het zou een grote fout zijn om het debat daarover niet ten gronde te voeren.

Laat mij duidelijk zijn: voor Open Vld is vrijwilligerswerk een van de hoekstenen van onze samenleving. Mensen die zich belangeloos inzetten voor de armsten in de samenleving moeten we koesteren in plaats van ze weg te zetten als dames patronnesses.

De vraag is nu wat te doen om het vertrouwen te herstellen.

1.Een eerste actie zou erin moeten bestaan om te vermijden dat een Samusocial-schandaal zich nog kan voordoen. Hoe kan de Regering dat doen?

•         Ten eerste door gehoor te geven aan de roep van de bevolking dat de bestuurders in de daklozensector er zich belangeloos voor in zetten.
•         Ten tweede door de rekeningen van organisaties die ze subsidieert beter te controleren.

Elke organisatie die gesubsidieerd wordt door het gewest, zoals de Samusocial, legt de rekeningen neer bij het gewest.De bevoegde ministers voor Samusocial moeten dit controleren.

Ik wil er nog even aan herinneren dat Samusocial jaarlijks 20 miljoen euro ontving. Een serieuze controle is dus op zijn plaats.

2. Een tweede actie bestaat erin het geld dat aan zitpenningen betaald is terug te eisen. Welke acties heeft de Regering ondernomen in de voorbije maanden?

3. Een derde actie bestaat erin transparantie te geven over alle structuren en middelen die omgaan in de overheid en te snoeien in de wildgroei.

Vanochtend kregen we en omstandig overzicht van alle acties die de Regering reeds ondernam. Op dat vlak zitten Regering en parlement op de goede weg. Als alles goed gaat dan komt er nog voor het einde van het jaar transparantie over alles. Ook in de rationalisering van overheidsdiensten worden stappen vooruit gezet.

Het belangrijkste daarin is evenwel om het geheel logisch te houden. Ik heb begrepen dat Innoviris vreest dat de logica zoek is, maar misschien kan de minister hen geruststellen?

Pas als deze drie acties voltooid zijn, zal de bevolking zien dat er een serieus antwoord komt op de problemen die zich in juni stelden. Pas dan zal de bevolking het gevoel hebben dat de stal is uitgemest.

Wat ik wil zeggen is dat we ver weg moeten blijven van Keeping up appearences. U kent ze wel, die Britse serie waarin Patricia Routledge de legendarische Hyacinth Bucket neerzet. Ze ziet zichzelf als een dame met heel wat aanzien, maar in de wijk waarin ze woont staat ze bekend als “the Bucket woman”.

In één van de hilarische scenes zit ze met haar man Richard in de auto. Haar man zit aan het stuur en Hyacinth wijst hem op alle gevaren op de weg.

“Mind the pedestrian Richard,”
“Mind the crossroad Richard.”
En zo gaat ze nog even door.

Plots staat er ergens ver weg een schaap in een aanpalende wei.
Hyacinth ziet het schaap en roept “Mind the sheep Richard.”
Richard schrikt zich rot en rijdt zich bijna in een ongeluk.

Laten we ons alstublieft geen zorgen maken over de schapen in de wei, maar onze ogen op de weg houden.

Ik dank u.

Els Ampe
18 september 2017

---