“Cohousing” klinkt trendy. Maar het is meer dan dat. In onze steden zijn er steeds nieuwe inwoners, die creatieve oplossingen vinden om tegen betaalbare prijzen hun woonproject -noem het maar hun droom- te realiseren. Cohousing is het in groep kopen van een woning, deze renoveren, de kamers privatiseren, de woonruimten collectief gebruiken. “Een nieuwe vorm van stedelijk wonen. Waarom zouden we ons beleid en wetgeving niet aan deze creatieve ideeën aanpassen?”, meent Carla Dejonghe (Open Vld), die in de commissie huisvesting in het Brussels parlement zetelt.

 “Cohousers” kaarten vandaag aan dat ze geen aanspraak kunnen maken op het abattement op de registratierechten bij aankoop. Voor gebouwen boven de 500.000 euro is er geen abattement.  De vrijstelling van registratierechten op de eerste 175.000 euro is al snel goed voor een fiscale korting van 21.000 euro bij aankoop. “Ik denk niet dat een cohousingproject valt of staat met deze beperking. Veelal is het dan 21.000 euro gedeeld door 5, 6 of 7. We weten dat het vooral de renovatiekosten zijn die hoog oplopen. De meeste premies blijven dan van toepassing. En het 6% btw-tarief ook,” legt Carla Dejonghe uit. “Dit neemt niet weg dat we over dat plafond moeten nadenken. We moeten altijd flexibel zijn en nagaan hoe het beleid zich kan aanpassen aan spontane nieuwe trends in de stad. Het plafond van 500.000 was bedoeld om geen korting te geven voor een luxe aankoop. Dat is hier duidelijk niet het geval”.  

Loft Story

20 jaar geleden spraken we over de “Loft Story”, stedelingen die oude industriële panden samen opkochten en voor de neus van grote projectontwikkelaars  ze zelf ombouwden tot hippe lofts. De stad Brussel nam toen het initiatief om dit te steunen door een soort aankoopbeurs te organiseren. Er was vanuit de stadswinkel ook juridische bijstand voor de operaties. Al de toenmalige gewestelijke premies bleven beschikbaar. Sven Gatz zette deze discussie op de politieke kaart met een resolutie in het parlement. Hij wou vooral de pioniers in de Loft Story’s juridisch bijstaan in hun woonproject, en dit over heel het gewest. (http://weblex.brussels/data/crb/doc/1999-00/101672/images.pdf )

 

Colocation

 “Laat het debat over cohousing de gelegenheid zijn om over alle nieuwe stedelijke woonvormen na te denken. Ik denk aan “colocations” die als paddestoelen uit de grond schieten en niet altijd in de bestaande huurwetgeving passen. Zijn dit appartementen of kamers die men verhuurt?” aldus Carla Dejonghe. Dejonghe verwijst ook naar de vraag naar woonprojecten onder de vorm van een emphytheose: je koopt de stenen, maar de grond blijft eigendom van de overheid of de ontwikkelaar.  Wat met voorstellen om de wooncrisis te lijf te gaan met tiny houses? En wat dan met de minimale woonoppervlakten om te mogen verhuren?

---