Het nieuwe schooljaar is begonnen. Voor velen betekent dat ook de start van een nieuwe opleiding, in het hoger maar ook in het secundair onderwijs. Studenten hebben de voorbije maanden in bijzondere omstandigheden deelgenomen aan info momenten en online opendeurdagen om de geschikte keuze te maken. Daarom ben ik, voor deze nieuwste podcast, ook een bezoekje gaan brengen aan Syntra Brussel om het te hebben over duaal leren.
 
Duaal leren is goed voor gemiddeld 11% van de leerlingen in de OESO-landen. In België is dat 3%. Duaal leren staat voor jongeren vanaf 15 jaar die een diploma middelbaar halen door te leren op de werkvloer.  Ze combineren lessen met praktijk op de werkvloer in een bedrijf. Toch zit duaal leren nog steeds in zijn kinderschoenen. Waar hapert het schoentje? Waarom slaat het systeem bij ons, ondanks de vele inspanningen van de opleidingssector, van de scholen en van de politiek, niet aan zoals we het willen?
 
Ik probeer het vanuit mijn ervaring in de sector in Brussel vanuit een andere invalshoek te bekijken:

1. Is het huidig model niet gewoon te ingewikkeld? Het aanbod, de communicatie, de financiering voor duaal leren, via opleidingscentra als Syntra en EFP, Centra voor Deeltijds Onderwijs, technische en beroepsscholen … gaat uit van van de bestaande instellingen. Kunnen we niet vertrekken vanuit de leerling die schoolmoe zijn en open staan voor een alternatief en de werkgever die een stageplaats aanbiedt?
    
2. En wat als ieder partner in duaal leren zou doen waar hij het sterkst in is?
   Het kan onderwijs aanbieden op maat op de werkvloer, dat beantwoordt aan de eindtermen voor het halen van een diploma. De opleidingscentra kunnen de leerling en werkgever op de stageplaats op maat begeleiden.
    
3. Het aanbod aan opleidingen moet komen vanuit de vraag op de arbeidsmarkt. De keuze is vandaag nog zeer klassiek. Het zijn veelal de bestaande richtingen in het technisch- en beroepsonderwijs. Dit kan en moet opengetrokken worden. Ik en velen met mij denken dan spontaan aan de nieuwe sectoren in IT bijvoorbeeld. Maar laten we eerlijk zijn. Ik hoef dat niet voor te stellen. Laat de arbeidsmarkt, de ondernemers en werkgevers plaatsen aanbieden en laat leerlingen.
    
4. Tenslotte, ik ben van Brussel. Er is geen afzonderlijke Franstalige én Nederlandstalige arbeidsmarkt, geen Franstalige of Nederlandstalige ondernemers, en zelfs geen Nederlandstalige of Franstalige werkzoekenden. Onderwijs is wel voor veel goede redenen opgedeeld in Nederlandstalig en Franstalig onderwijs in Brussel. Al zou ik ook binnen onderwijs de tweedeling soms wat minder scherp willen zien. Maar dit is een ander debat. Punt is dat ook het aanbod aan duaal leren best in Brussel vanuit die gewestelijke realiteit vertrekt: de stageplaats op een bedrijf.  Het onderwijs in functie van de onderwijstaal van de student algemeen onderwijs op maat van de leerling aanbiedt die voldoet aan de kwaliteitsvoorwaarden voor het halen van het diploma.

Kortom ik zou het graag over een andere boeg gooien met duaal leren. Vertrekken vanuit schoolmoeë jongeren en de vraag van de arbeidsmarkt, de werkgevers en ondernemers. Aan het onderwijs en de opleidingscentra om daar samen op maat in te spelen. Onderwijs is en blijft wel steeds de kwaliteitstoets dat die opleidingen uitmonden in een volwaardig erkend diploma. Want dat is toch het doel. Zo kan duaal leren een schakel zijn in het voorkomen van schooluitval. Vandaag nog de missing link tussen schoolmoeë jongeren op school en diplomaloze jongeren op de arbeidsmarkt.

Khadija Zamouri
Brussels Parlementslid

Luister en abonneer via Apple Podcasts, Spotify of gewoon hier naar de Podcast: 

---